W tę uroczystość wspominamy naszego wielkiego świętego Jana Pawła II, którego 10. rocznicę kanonizacji i 104. urodziny obchodziliśmy. Chcemy także przywołać jego postać w kontekście tego wielkiego święta. Muszę przyznać, że czuję się trochę bezradny, co wybrać z jego życia i pracy. Postanowiłem skupić się na Słowie Bożym z dzisiejszego święta Zesłania Ducha Świętego i wybrać kilka słów, które były ważne dla Jana Pawła II. Wydaje mi się, że jeszcze w Polsce uczył się znaczenia wielu słów, które znacząco wpłynęły na jego posługę piotrową. Uczył się tych ważnych słów w naszym kraju i w naszym Kościele. Tym bardziej powinniśmy zastanowić się nad nimi i zadać sobie pytanie, czy nas, Polaków, nasze chrześcijaństwo prowadzi do tych samych wartości, tej samej miłości i tego samego rozumienia tego, co ważne.
1. Dom i Rodzina
W dniu Pięćdziesiątnicy z Wieczernika wyszła wspólnota, w której bezdyskusyjnie odnajdujemy zalążek Kościoła. Pamiętamy jednocześnie, że ta wspólnota 50 dni wcześniej spotkała się w Wieczerniku, aby świętować Paschę. Wtedy musimy na nich spojrzeć jako na rodzinę, gdyż Pascha była zawsze celebrowana w rodzinie. Początek Kościoła ma zatem więzy rodzinne. Później, gdy powstawały wspólnoty, chrześcijanie gromadzili się w domach.
Rodzina jest modelem Kościoła. To w niej Kościół się rodzi, gdzie wiara jest przekazywana, gdzie człowiek dojrzewa do swojego człowieczeństwa i uczy się, co to znaczy być człowiekiem wierzącym. To wszystko wyrosło z polskiego doświadczenia, z tego, czym rodzina jest w naszym polskim myśleniu, w naszych wartościach. Rodzina w polskim społeczeństwie jest najważniejszą wartością.
Jan Paweł II w swoim nauczaniu o rodzinie, miłości oraz seksualności człowieka – zawartym w teologii ciała – opisał to już w Polsce, w książce „Miłość i odpowiedzialność”. W „Liście do Rodzin” pisał: „Poprzez rodzinę toczą się dzieje człowieka, dzieje zbawienia ludzkości”. W adhortacji apostolskiej Familiaris consortio stwierdził: „Dobro społeczeństwa i Kościoła związane jest z dobrem rodziny”. Jan Paweł II zrozumiał wagę rodziny i zawsze bronił jej wartości.
2. Ewangelizacja
W dniu Pięćdziesiątnicy Apostołowie, napełnieni Duchem Świętym, wychodzą, aby ewangelizować. To słowo wprawiało naszego Papieża w ruch. Niestrudzenie pielgrzymował na krańce świata, aby głosić Ewangelię.
Jan Paweł II podkreślał, że Europa potrzebuje nowej ewangelizacji. Mówił o potrzebie ponownego postawienia krzyża jako znaku Ewangelii. Wskazywał, że to jest nasza odpowiedzialność za Europę, by głosić Ewangelię na nowo każdemu, kto żyje na tym kontynencie. Pierwszy raz mówił o nowej ewangelizacji w Nowej Hucie w 1979 roku.
3. Świadectwo
Papież Franciszek na kanonizacji Jana Pawła II mówił o świadectwie jego modlitwy. W czasie swojej ostatniej pielgrzymki do Polski, w Kalwarii i na Wawelu, Jan Paweł II modlił się w absolutnej ciszy przez pełną godzinę. Było to świadectwo jego głębokiej wiary.
Jan Paweł II również heroicznie pracował, korespondując z tysiącami osób. Jego listy, często pisane odręcznie na kopertach, były znakiem szacunku do człowieka. Pisał listy do ludzi różnych stanów i zawodów, w tym do najprostszych ludzi, pomagając im w codziennych sprawach.
W uroczystość zesłania Ducha Świętego wspominamy, że Duch Święty jest nam dany w nieprzebranym wymiarze. Jan Paweł II, poprzez swoje wstawiennictwo Maryi i całkowite poddanie się prowadzeniu Ducha Świętego, jest dla nas przykładem, jak otworzyć się na Jego działanie.
Amen.
