Jan Paweł II — Karol Józef Wojtyła, urodził się 18 maja 1920 r., w Wadowicach, w Polsce, jako drugi z dwojga synów Karola Wojtyły, podoficera wojskowego, i Emilii Kaczorowskiej. Jego matka Emilia zmarła w 1929 r., natomiast jego starszy brat Edmund zmarł w 1932 r., w wieku 26 lat.
W Wadowicach młody Karol uczęszczał do Gimnazjum im. Marcina Wadowity, a w 1938 r. przeniósł się z ojcem do Krakowa i zapisał na Wydział Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego. We wrześniu 1939 r. Polska została zajęta przez wojska niemieckie, a potem przez sowieckie. Uniwersytet Jagielloński został zamknięty, a wielu studentów aresztowano. Karol musiał podjąć się pracy, aby uniknąć deportacji do Niemiec, i zarobić sobie na życie.
W latach 1940-1944 pracował w kamieniołomach i w fabryce Solvay. W wolnym czasie oddawał się pasji teatralnej uczestnicząc w przedstawieniach „Teatru Rapsodycznego”.
W 1942 r. wstąpił do tajnego Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie, urządzonego przez arcybiskupa Adama Sapiehę. Gdy w 1945 r. Niemcy opuścili Kraków Seminarium zostało ponownie otwarte i Karol kontynuował w nim studia oraz na Uniwersytecie.
1 listopada 1946 r. został wyświęcony na kapłana w Krakowie przez kardynała Adama Stefana Sapiehę. Po święceniach wyjechał do Rzymu na dalsze studia, gdzie w 1948 r. uzyskał doktorat z teologii na „Angelicum”.
Po powrocie do kraju w 1948 r. został skierowany do pracy duszpasterskiej w małej miejscowości Niegowić, w pobliżu Krakowa, a następnie został przeniesiony do parafii św. Floriana w Krakowie.
Wykładał etykę i teologię moralną, najpierw na Uniwersytecie Jagiellońskim, a potem na Katolickim Uniwersytecie w Lublinie.
4 lipca 1958 r. został mianowany przez Piusa XII biskupem pomocniczym w Krakowie, a następnie w 1963 r. przez Pawła VI — arcybiskupem.
Uczestniczył w Soborze Watykańskim II dając wielki wkład w opracowanie Deklaracji „Dignitatis Humane” i Konstytucji „Gaudium et Spes”.
26 czerwca 1967 r. został mianowany kardynałem przez Pawła VI.
16 października 1978 r. został wybrany na papieża i przyjął imię Jana Pawła II. Był 263. następcą św. Piotra Apostoła. 13 maja 1981 r. był ofiarą zamachu na Placu św. Piotra, który cudownie przeżył.
W czasie Wielkiego Jubileuszu, 30 kwietnia 2000 r., ustanowił święto Miłosierdzia Bożego.
Zmarł 2 kwietnia 2005 r. w swoim apartamencie w Watykanie w wigilię święta Miłosierdzia Bożego, a 8 kwietnia odbyły się uroczystości pogrzebowe.
Jego pontyfikat charakteryzował się intensywną działalnością duszpasterską: odbył 146 wizyt we Włoszech, 104 zagraniczne podróże apostolskie, odwiedził 317 parafii rzymskich.
Działał na rzecz pokoju, dialogu z innymi religiami, sprawiedliwości społecznej i obrony praw człowieka.
Był to trzeci najdłuższy pontyfikat w historii, który trwał ponad 26 lat.
1 maja 2011 r. został ogłoszony błogosławionym przez swojego bezpośredniego następcę — Benedykta XVI, i świętym — przez papieża Franciszka, 27 kwietnia 2014 roku. Obydwie ceremonie odbyły się w święto Miłosierdzia Bożego.